Czy polecacie dokocenie?

[ASK@]

Dlatego polecam DT i rozmowę z nim. Czasem bywało ,że odmówiłam adopcji uważając ,że koty nie pasują do siebie. Jedni ludzie przyjmowali rady i adoptowali ( szczęśliwie) kota polecanego. Inni się obrażali uważając ,że ingeruję w ich miłość i wybór. Przejrzyj ogłoszenia, przemyśl... Wszystko się ułoży.

[Alija]

Jesteś w lepszej sytuacji niż ja, bo możesz zgromadzić więcej informacji o charakterze kotka. Ja wybierałam dwa z czwórki małych kotków, które w DT były bardzo krótko i niewiele można było o nich powiedzieć. Wybierałam na tzw czuja, słuchając intuicji. I oczywiście nie załuję wyboru, powtórzyłabym go jeszcze raz.
Tobie radzę zastanawiać się tak długo aż zdobędziesz pewność, że to ten kot i żaden inny.

[ASK@]

Przy małych kotach adopcja to loteria. Między bajki można włożyć stwierdzenie adoptujących, że koty się na swą modłę wychowa.

[Bestol]

Pomyślałam, że może skontaktuję z opiekunem DT od którego adoptowałam kotka. Wprawdzie przy adopcji mojego kotka ten opiekun nie mógł mi za dużo o nim powiedzieć, bo jak mówiłam kotek był w DT króciutko, ale jednak chyba dobrze zrobię, jeśli skieruję się właśnie do tej osoby (ten DT działa dla fundacji). Adoptując mojego kociaka nie wiedziałam jaki będzie miał charakter, temperament (w pierwszym okresie po adopcji był wystraszony i schowany jakby kotka w mieszkaniu nie było, teraz jest panem pełną gęba na włościach). Myślę, że w moim przypadku (z powodu braku wiedzy) przyjęcie drugiego kotka będzie dużo trudniejsze. Nie chciałabym skrzywdzić Bila (tak ma na imię mój kotek) ani nowego kociego domownika. Myślę sobie, że może najpierw zaprosić byłego opiekuna Bila (DT) żeby zobaczył mojego kotka i może wtedy sam mi doradzi, jakie kotto by było szczęśliwe z Bilem i vice versa. Bardzo się boję tego, że kotki się nie polubią

[Jarka]

Nawet jeśli się nie polubią, to z czasem powinny się do siebie przyzwyczaić - będą razem spać, gonić się, myć sobie nawzajem uszy itd.

[Bestol]

Wiem Jarka, gdybym nie znała sytuacji z mojego bliskiego otoczenia nie wahałabym się, aby adoptować drugiego kotka. Znajomi mieli kotka, który żył u nich od dnia adopcji ze schroniska 6 lat. Te 6 lat kotek mieszkał u nich sam. Aby nie był smutny i aby jednak nie był sam, po 6 latach od kiedy u nich był, adoptowali kotka około 1,5 rocznego ze schroniska. Oba kotki kastrowane. W domu wcale nie ten kotto starszy rezydent ale ten nowy młodziak dyktował warunki. Starszy kotek zachorował. Młody gonił go, wręcz męczył. Starszy kociak przestał czuć się bezpiecznie i szczęśliwie. Ja sama widziałam odwiedzając znajomych co się dzieje. Dlatego pomyślałam, że lepiej adoptować drugiego kotka szybciej, póki Bil młodzieńcem jest. Ale też dlatego boję się dokocenia

[Jarka]

Każdy się boi. Ja to przeżyłam trzy razy, plus kilka tymczasów.
Oczywiście zdarzają się trudne przypadki, jednak moim zdaniem warto zaryzykować.

[ASK@]

Do "starszych" kotów nie bierze się rozbrykanych młodzików. Powinien trafić do nich kot w podobnym wieku lub charakterze. Owszem, bywają udane adopcje. Ale by tak się stało należy przestrzegać zasad. Bezwzględna izolacja. A ludzie wypuszczają zwierzaki na żywioł i są kłopoty. A winni są wszyscy tylko nie oni.

Co do gonienia kota chorego przez towarzysza. Jest to "normalne"w świecie zwierząt. Eliminuje się towarzyszy słabszych. Nawet zaprzyjaźnione bardzo zwierzaki potrafią być okrutne w takiej chwili. I wiek nie ma tutaj znaczenia. Bo rezydent mógł to samo zrobić gdyby się okazało,że młody ma coś nie tak ze zdrowiem. Należy pamiętać, że w przypadku takich zachowań należy biegusiem z kotem atakowanym jechać do weta. Każde zachowanie odbiegające od normy (ospałość, lanie poza kuwetą, atakowanie...) jest sygnałem ,że coś z kotem, nami lub jego towarzyszem się dzieje. Wet, badania... konieczne.

Jestem DT. Mam sporą ilość kotów. Wszystkie dogadują się. Lepiej ,gorzej ale żyją obok siebie. Znaczy się,że można do kocić się i nie zwariować. Nasze nastawienie ma wielkie znaczenie. Koty to czują. Nie ma cudów. Na wszystko należy zapracować. Skoro DT może to co takie dwa koty

[Bestol]

Moje nastawienie jest: chcę i się boję
Myślę, że najlepsze co zrobię to zadzwonię do opiekuna DT, od którego mam Bila. Poproszę, żeby przyjechała, zobaczyła kotka, zobaczy jakim teraz kocurkiem jest i może doradzi mi, jaki kotek w jej DT będzie szczęśliwy aby być nowym domownikiem moich skromnych progów. Nie chcę szukać kotka w ogłoszeniach. Wolałabym, aby ktoś poznał Bila, coś o nim wiedział i mi doradził. Gdybym miała brać kotka z ogłoszenia i poprosiłabym: "czy może pani/pan najpierw poznać mojego kotka, jego historię, temperament i charakter i wtedy czy pani/pan wybierze mi kotka" to pewnie mój rozmówca od razu odłożyłby słuchawkę.

[Kotimont]

Asba i Bestol, trzymam kciuki za najlepszą decyzję.
I też uważam, że dokocenie jest słuszne.

Dokacałam się pięciokrotnie. Wszystkie kotki żyją.
Wybrałam trudniejszą opcję, bo same baby. Kocie chłopaki są spokojniejsze, sprawdziłam.
Mam tylko jedną kotkę z DT, reszta jest ze schronu.

Metraż nie ma większego znaczenia, 10 m kw. na kota zupełnie wystarczy.

[asia.cat]

Podobno minimalna powierzchnia na kota to 6 m2 Ja mam 28 m2 i trzy koty, ale mam też sporo podwieszanych półek wiec mogą się wyskakać, co do dokocenia - z całego serca polecam tą opcję mój kot nr 1 Maurycy vel Diabeł strasznie miauczał jak zostawał sam, pomogło dokocenie z DT i tak pojawiła się Hilda - Miauczyński zaczął się z nią bawić i nie rozpaczał jak wychodziłam do pracy i zostawiałam go samego na 8-9 godzin, potem jeszcze się przybłąkał Ryś no i trzy to liczba idealna