Kardamon i przyjaciele - hanelkowo zaprasza :)

alab108 pisze:Jaki piękny opis zwierzaków, czytałam z zapartym tchem

Misiu, a jak Piotruś?
Uwielbiam czytać Twoje i hanelki opisy zwierzaków. Obie powinnyście napisać książkę.

Bardzo się martwiłam o Misię. Z kotami sobie poradzi na pewno. Ze wszystkim sobie poradzi. Ale Soser naprawdę daje w kość. I o tę misiową kość drżałam. Zwłaszcza, że Misia miała być sama. No i daje w kość Gałgan...
Chociaż przynajmniej udało nam się znaleźć (kolejną) insulinę, która dość dobrze działa i pozwoliła zredukować podania insuliny z sześciu do dwóch na dobę. Ale i tak misiowe „wakacje” w Wawce są dosyć koszarowe - pobudka przed szóstą na podanie pierwszej insuliny. Za to dzień przez to dłuższy

Bodzinek zawsze pilnuje, żeby miska z wodą nie była pusta. Rozczulający widok.
I Baś. I Diabełek. I...
Tęsknie za nimi okropnie.
Choć z córką i wnukami jestem niewypowiedzianie szczęśliwa. Dzięki Misiu

To może już jak się zaczęłaś rozkręcać, hanelko, tak Ci zostanie?
I będziesz pisać z większą częstotliwością? :mrgreen:

z pozdrowieniami dla tajdzi Piotruś Pan Pietruszka
na razie tylko zdjęcia

tylko się tajniakuje że taki poważny
on łobuz jakich mało :kotek:

A ja bardzo poproszę o Kardamosia :oops:

Piotrusio

morelowa pisze:I będziesz pisać z większą częstotliwością?

Jeśli będzie się Wam chciało zaglądać to się postaram

Pietrucha wyszedł na zdjęciach taki... prawie dystyngowany

A to czubek jest, świr i łobuz. A do tego przylepa najprzylepniejsza. Taki mięciutki jak kaczuszka, cieplutki miś. „Z lewym oczkiem bardziej” jak mawia piechniczka :mrgreen:

Cudny

Pietrucha zdecydowanie jest czubek i świr :kotek:

Jutro przyjeżdża do nas na parę dni gość. Rozmawiałam wczoraj z tej okazji z Diabełkiem: będzie dwóch Piotrków,jak myślisz - oszalejemy czy nie? Popatrzyła na mnie dość niewyraźnie, prawdopodobnie analizując sytuację i na wszelki wypadek robiąc w myślach spis najpotrzebniejszych rzeczy. W 'międzyczasie' byłam jeszcze czymś zajęta,a zostawiłam na kanapie swojego laptopa. Chociaż 'swojego' to dość mocne słowo, bo właściwie tylko u mnie pomieszkuje, więc wiecie - wypadałoby go utrzymać w jakiś stanie. Mówię więc do kotków: 'kotki,dam Wam po lizaku tylko się nie dobierajcie się do niego' i w ogóle: 'kotki,dystans', kategoryczne 'ani milimetra za tę linię'. A właściwie chciałam im to powiedzieć. Nie zdążyłam. Bo oczywiście Piotruś ruszył z dzikim pomrukiem tarzana albo sam wie czego,do wtóru z moim 'pioooo..' przed siebie, wprost na laptopa i tylko słyszałam jak łapkami wgniata sto pięćdziesiąt klawiszy na raz i szura pazurami po panelu. Oczywiście z takim wypisanym na twarzy 'hihihaha, ale fajnie,jee,patrzcie,jestem superbohaterem,jeee'. I dalej przed siebie,porywając do tańca Antośkę. Popatrzyłam na niego,pewnie jeszcze bardziej niewyraźnie niż Diabełek..oj Pietrucha Pietrucha, co z Ciebie wyrośnie. Taaak..czubek i świr zdecydowanie. Popatrzyłam też na Diabełka: i uwierzcie.. poczujcie to.. prawdziwa nić porozumienia i błyskawicznego zrozumienia - w naszych oczach absolutnie zgodne: 'dobra,pakujemy się'. Tylko potem dojrzałam Basię pucującą Wojtka i jakoś tak zagapiłam się i,no, ten autobus - a może pociąg to był? - uciekł, no i jakoś tak wyszło. No i 19 wybija - kolacja. Więc Diabełek też tak, wiecie: 'tylko muszę najpierw swoje chrupki zjeść'. No a potem była 7 rano: i też chrupki, a to coś co bardzo Diabełki lubią. Jak to się mówi - zamarudziłśmy 'po drodze' . Oczywiście o wspomnianej 19 Piotruś jak to Piotruś - 'to co.. jemy? mogę pierwszy? - byłem dziś grzeczny' :roll:

Mówię Wam, to huncwot jest. Tani drań. Ale i słodziak:) Naprawdę przytulasty, kochany, uroczy kotek. Często gdy go mijam, porywam go na ręce i robię puciu-buziu jak babcia mikołajkowa Mikołajkowi. Znosi to cierpiwie, takie 'no dobra dobra, też cię w sumie lubię'

A potem cały uhahany biegnie dalej. Czubek czubato czubkowaty :smokin:

Zdjęcia kardamosiowe obiecuję jutro
Beasiu a dobrze pamiętam,że masz od nas z katowickich niekochanych kotka rudego w domu?:)

Mój Imbir nie jest z katowickiego schroniska, zabrałam go ze sklepu gdzie ktoś zostawił go wraz z bratem.
Ale katowickie schronisko odwiedziłam kilka razy zawożąc jakieś ręczniki i koce i wtedy zwiedzając kociarnię rozmawiałam z dziewczynami, że szukam rudaska