Od wczorajszego południa wszystkie maluchy są w swoim oddzielnym pokoju.
Na razie nie jest fajnie, bo dzieciaki nawet teraz jeszcze, są w większości mocno wystraszone, syczą na siebie i buczą, a Sztil i Barkuś chowają się za fotelami/posłankami i nawet nie wystawiają nosków z tych kryjówek
Są biegi i próby wspólnych zabaw, ale najczęściej to ucieczka przed innym syczącym i bijącym kociakiem
Dodatkowym stresem jest pewnie i to, że jedzenie wystawiam tylko w porach posiłków, żeby mieć jakąkolwiek kontrolę nad tym kto je, a kto nie.
Kuwety na pewno były używane, ale oczywiscie zupełnie nie wiem przez kogo.
Ja też muszę się przyzwyczaić do tej nowej dla mnie sytuacji, zawsze opiekując się maluchami miałam bezpośrednią kontrolę nad ich zachowaniem, teraz, po raz pierwszy, nie mam i jest mi z tym dziwnie.
Najbardziej łobuzuje malutka Amisia (zresztą razem z bratem Anakinem), wspina się po siatce na wewnętrznych drzwiach aż pod sufit, a potem zeskakuje na półkę na ścianie. No i podejrzewam właśnie panienkę o takie rozchwianie tych drzwi (nie są sztywne/drewniane, konstrukcja jest dosyć elastyczna), że po nocy były lekko uchylone, a dwa kotki urzędowały sobie w tej naszej "śluzie" między drzwiami wejściowymi do pokoju a właśnie tymi z siatki. Tż musi dorobić jeszcze jedno zamkykanie u samego dołu. W pokoju po nocy panował totalny kipisz
Duże towarzystwo miało wreszcie uchylony balkon przez całą noc (do tej pory bałam się, żeby jakiś przeciąg nie przeziębił maluchów w klatkach) i z tego co słyszałam przez sen, urzędowali tam non stop.
Felviczki też non stop na parapecie w otwartym oknie.
Dzisiaj ostatnie dawki leków i ostatnie prace przy przywracaniu normalnego wyglądu dużemu pokojowi (zostały do usunięcia jeszcze dwie klatki -wczoraj już nie dałam rady ich rozkręcić i wymyć).
Teraz za dwa tygodnie pierwsze badania kontrolne i okaże się co zwojowaliśmy.
Jedno co widzę, to że u maluchów w kuwetach jest dobrze
)
