NIEWIDOME kociątko w schronisku :( W domku :-D

W schronisku w Gdańsku: :crying:

„Dzień Dobry!
Tak to prawda, że nic nie widzę. Nikt się nade mną nie znęcał i nie pozbawił mnie wzroku w sposób mechaniczny.
Niestety przeszłam tzw. koci katar i jednym ze skutków ubocznych tej choroby była martwica gałek ocznych. W efekcie nastąpiła ich tzw. autoamputacja i tego zmysłu zostałam pozbawiona.

W takim stanie zdrowia trafiłam tutaj do schroniska. Terapia antybiotykowa, lepsze jedzenie i ciepło poprawiły moją kondycję ogólną i poza tą ułomnością jestem całkiem dobrze radzącym sobie kociakiem.

Czystym, załatwiającym swoje potrzeby fizjologiczne do kuwety, bardzo łagodnym pieszczochem, który potrzebuje i szuka kontaktu z człowiekiem .

Skoro dano mi szansę i jestem, i żyję, to wierzę, że znajdzie się osoba, która spełni jeszcze jedno moje pragnienie i zabierze mnie z tej schroniskowej klatki do nowego domu.
Wiem, że nie jestem śliczną w pełni sprawną kotką, ale myślę, że zasługuję na coś więcej niż życie w schronisku.”Pozdrawiam Camira.

Kotunia jest zaszczepiona, odrobaczona, załatwia się tylko do kuwety.

tel. 58 522 37 27

Obrazek

Przecież liczy sie piękno duszy , serca a tak naprawdę jest pięknej urody . oj gdyby u mnie było mniej zwierząt

:(:(
Kot niewidomy potrafi sobie świetnie radzić , to nie jest żadne kalectwo , pod warunkiem ze pozna swój teraz, i nie będzie się w mieszkaniu przesuwać mebli , no i nie może byc kotem wychodzącym . Trzymam :ok:

za ten jedyny i niepowtarzalny dom .
a ma ogłoszenia i FB , to pomaga znaleźć dom .

Cudna maleńka :1luvu:

Oby znalazł się ktoś, dla kogo brak oczek u kici, nie będzie miał żadnego znaczenia :ok:

Przepiękna Koteczka trochę ogłoszeń i powinna znaleźć szybko domek :1luvu:

Ogłosiłam ją na tablicy i na morusku.

FB schronisko zrobiło:

https://www.facebook.com/media/set/?set ... 373&type=1

Udostępnione :ok:

Jaka ona jest słodka :1luvu:

Pisałam kiedyś o psie moich sąsiadów.Czarny kundelek o imieniu Cygan.Miał dobry dom, mógł spać w łóżku, ale Cygan robił, co chciał.Często spał na mojej wycieraczce, lubił mnie, a ja dawałam mu obrywki, smakołyki.Zawsze do mnie przybiegał na mizianki.Lubił bywać na działce, czasem tam nocował, sam na nią chodził, a musiał pokonać kilka ulic, aby się na nią dostać.Nie uwierzycie, ale dopiero po jego śmierci ( umarł "na starość") dowiedziałam się, że był niewidomy.

Udostępniłam album maleństwa!

Kiedy byłam nastolatką, też miałam niewidomego psa- stracił wzrok w 4 roku życia, po pobiciu przez dwa duże psy- byliśmy na spacerze, one wyleciały nie wiadomo skąd, miały metalowe kagańce. Mój Udo był stosunkowo mały, te psy go dosłownie tłukły tymi kagańcami po głowie.
Po tym zdarzeniu zauważyliśmy, że wpada na różne przedmioty, okazało się, że zupełnie stracił wzrok.
Jego dezorientacja trwała zaledwie kilka dni, potem szybko przywykł- i żył niewidomy jeszcze wiele lat. Wszystko wiedział, wszędzie umiał się zachować. Kiedy szedł ze mną na smyczy, to tylko, kiedy był schodek lub wyższy krawężnik, to mówiłam "uważaj", i on już wiedział, że trzeba stąpać ostrożnie.

Koty mają jeszcze większe wyczucie przestrzeni niż psy, taka koteczka będzie funkcjonować normalnie, jakby nigdy nic.

Trzymam kciuki za maleństwo :ok:

Oprócz wzroku koty mają znakomity węch i słuch, wibryski, które im bardzo pomagają w codziennym funkcjonowaniu.Oczywiście w domu, na wolności malutka nie dałaby sobie rady.Doświadczenie też uczy, że takie zwierzęta kochają jakby mocniej.Mocne kciuki za cudowny domek, oby jak najszybciej :ok: