Jakiś kwadrans temu, dopiero co zdążyłam posprzątać cały bajzel...
Zaczęło się od szeleszczącej torebeczki foliowej, którą dorwała znudzona Banshee. Dorwała, rozszeleściła jeszcze bardziej, kocie się spodobało, więc dalejże dalej miętosić torbiszcze... aż tu nagle szelest zamienił się w tupot kocich łapek i po mieszkaniu (nie takim dużym), od okna do okna zaczęła latać czarna torpeda!...
Domyślacie się chyba?... Banshee wsadziła łebek, gdzie nie trzeba, i ześwirowała ze strachu, w takim stopniu, że przy drugiej przebieżce po mieszkaniu (a raczej locie - o złapaniu jej trudno byłoby mówić) pozostawiła za sobą mokre ślady... siuśkowe...
w całej kuchni, na kuchennym stole... no wszędzie... Dorwałam ją na kuchennym parapecie i wtedy jakoś mi się udało jej zdjąć tę piekielną torbę. Potem siedziała napuszona w kuchni pod ławą, próbując dojść do siebie... chyba dalej tam się chowa, muszę do niej iść i spróbować wygłaskać.
W każdym razie od tej pory wrażym torebkom mówimy stanowcze NIE!!!...
Kocurra 24.01.2019 
, to schował się na parę godzin pod łóżko. Potem miał przez miesiąc awersję do szeleszczących artykułów. Teraz już mu przeszło.
Łażą nieufnie po mieszkaniu, Banshee od czasu do czasu wylizuje się kontrolnie (kąpiel nie przejdzie, to akurat wiem, Betix 
). A tak w ogóle, to Skierkę musiałam wyciągać po tej akcji z chaszczy kwiatkowych, była równie przerazona jak siostrunia. I wcale jej się nie dziwie... 
szukały przygód no to mają, tak jest jak sie po nocy gania zamiast spać. 
