UWAGA na DOM w WARSZAWIE

[dzikak]

Dopiero dotarłam na wątek i nadal nie wierzę w to, co przeczytałam. Ludzie to w większości kanalie i nikt mnie nie przekona, że jest inaczej. Dobrze, że Basine chłopaki bezpieczne. Trzymam kciuki za ich zdrówko

[ewar]

Przecież to wszystko jest nieważne w sumie.To ON wyrzucił koty do śmietnika, takie są fakty, a to przestępstwo i już.

[EVA2406]

Trzeba wyciągnąć wnioski na przyszłość. Ja wyciągnęłam już przy drugiej zwrotce z adopcji. Kostku. Jak dzwonią,że mam zabrać to robię wszystko by koty natychmiast do mnie wróciły. Nie powinno dawać sie drugiej szansy domowi.. Dla bezpieczeństwa kota

Nie wiem dlaczego napisałaś to małą czcionką, a nie największą jaka istnieje.
Uważam, że to jest podstawowa zasada adopcji, a właściwie obsługi po adopcyjnej. I robi się to błyskawicznie po odebraniu wiadomości, że zwierzak jest do zwrotu. Nawet jeśli trafić miałby on do naszej łazienki z braku innego miejsca.
Niestety, już wielokrotnie spotkałam się z dawaniem drugiej szansy i kończyło się to tragicznie dla zwierzaka. Najczęściej, nagle, w niewyjaśnionych okolicznościach, ginął. Sprawy sądowe ciągną się latami, a zwierzaka nie ma

[Agneska]

A w jakim wieku jest ten brat, któremu ów ...kazał pakować koty do pojemnika na brudną bieliznę?

młody, chyba okolice gimnazjum

[ASK@]

Trzeba wyciągnąć wnioski na przyszłość. Ja wyciągnęłam już przy drugiej zwrotce z adopcji. Kostku. Jak dzwonią,że mam zabrać to robię wszystko by koty natychmiast do mnie wróciły. Nie powinno dawać sie drugiej szansy domowi.. Dla bezpieczeństwa kota

Nie wiem dlaczego napisałaś to małą czcionką, a nie największą jaka istnieje.
Uważam, ze to jest podstawowa zasada adopcji.
Niestety, już wielokrotnie spotkałam się z dawaniem drugiej szansy i kończyło się to tragicznie dla zwierzaka. Najczęściej, nagle, w niewyjaśnionych okolicznościach, ginął. Sprawy sądowe ciągną się latami, a zwierzaka nie ma

Bo to jest moje zdanie. Nie daję drugiej szansy. Czekam aż kot do mnie trafi lub do zaprzyjaźnionego DT ,mówię co mam do powiedzenia i odcinam się. Bo czasem ludzie wydzwaniają jeszcze robiąc przedstawienie i próbują wywrzeć nacisk.Wiem,ze można ulec widząc tęsknotę zwierzaka. Ale...

[ewar]

A w jakim wieku jest ten brat, któremu ów ...kazał pakować koty do pojemnika na brudną bieliznę?

młody, chyba okolice gimnazjum

No to jeszcze jest zmuszanie nieletniego do czynu nagannego, aspekt wychowawczy tu podkreślam.

[ewar]

A co do drugiej szansy, to chyba była w październiku, prawda?
Nie miałam takiej sytuacji, ale tak jak ASK@ w życiu bym nie oddała zwierzęcia do domu, który wcześniej z niego zrezygnował.

[jerzykowka]

Może trudno Wam będzie to zrozumieć, ale nie wystąpię prawnie przeciw Pani Gabrieli. Cokolwiek o niej myślę, wiem jak potwornie to wszystko przeżyła i jaką cenę za to płaci. Ona gotowa i chętna jest świadczyć przeciwko ojcu. Nie zasiądzie z nim do Wigilii. Pomyślicie, że to śmieszne, a jednak... Planowała teraz wyprowadzić się, odciąć od domu byle tylko zachować koty (o koty prosiła również jej matka). Na to się nie zgodziłam. Dla mnie najważniejsze są koty i choć wiem, że bardzo kochały swoją opiekunkę nie będą z nią w pełni bezpieczne.
Od czasu gdy dałam tej Pani drugą szansę, otrzymywałam bardzo często i regularnie wspaniałe zdjęcia świadczące o tym jak Tuptuś i Atomiś są szczęśliwi.
Wizytę PA w tym domu przeprowadziła Agneska czyli była to bardzo niesamowicie dokładna i wymagająca wizyta. Koty osobiście zawiozłam do tego domu żeby nie mieć cienia wątpliwości, chociaż Agnesce ufam absolutnie. Towarzyszyły mi Petka i Meksykanka - obie również bardzo kochające Tuptusia i Atomisia, bardzo zaangażowane. Dom jawił się nam wszystkim fantastycznie i bardzo odpowiedzialnie. Każda adopcja jest najważniejsza, ale ta adopcja była szczególna. To przecież cudem uratowane w dziecięctwie koty naszej Basieńki...
Niestety wystarczy jeden potwór - okrutnik by skrzywdzić tyle istnień. Śmiem twierdzić, że nawet bezinteresownie.
Temu okrutnikowi nie odpuścimy na pewno

To, że Pani Gabriela dostała drugą szansę jest wyłącznie moją winą. Agneska radziła by Obłoczki zabrać. A ja nie chciałam by znowu straciły kogoś, kto je kocha i dba wspaniale. Uwierzyłam, że problem został zażegnany. Pani Gabriela i jej matka również.
Najwyraźniej zabrakło mi wyobraźni.
Nigdy nie spodziewałabym się takiej historii. Nigdy. A pewnie powinnam.

Mam nadzieję, że chłopaki nic w schronisku nie złapały (w maju były szczepione). Mam nadzieję, że ich psychika wytrzyma. Cieszę się, że mogą się wtulać w Agneskę:)
Teraz mają najlepszą opiekę, a wkrótce będą miały na miejscu cały dom tymczasowy i dwie wspaniałe osoby do własnej dyspozycji. Tylko tyle i aż tyle.

A serce pęka... Oby tylko nasze, a nie Basinych Obłoczków

[EVA2406]

Zgadzam się z Tobą.
Jeśli córka będzie świadczyć przeciwko ojcu i wyprowadzi się z domu, to może będzie to paradoksalnie, korzystne dla niej. Nabierze wiary w siebie i to ją wzmocni, bo wygląda na to, że jest to osoba bardzo słaba i uzależniona od tatusia. Nie wiem czy ona pracuje, czy ma swoje pieniądze i czy da radę samodzielnie stanąć na nogi, ale życzę jej tego serdecznie.

[ewar]

Relacje rodzinne wydają się jakieś chore, ale to zupełnie inna sprawa.Pani Gabriela chyba wywiązała się z umowy, tak sądzę.To jej ojciec wyrzucił koty na śmietnik, narażając je na utratę życia.Proste, prawda? I zaangażował w to swojego małoletniego syna, co mnie również bulwersuje.

[Goyka]

A ile Pani Gabriela ma lat?

[Iwonami]

Zgadzam się w pełni z jerzykowką. Dziecko terroryzowane od wczesnego dzieciństwa, a zakładam, że tak było, bo nie wierzę, że ojciec stał sie tyranem gdy dziecko dorastało, jest zaszczute, bojące, niemal ubezwłasnowolnione. W Polsce to nie jest takie proste rzucić wszystko i wyprowadzić się z domu. Miec środki na własne utrzymanie. Dlatego nie jesteśmy narodem mobilnym. Często nie z własnej woli. A takie dzieci nie potrafia być samodzielne. Dla tej kobiety koty były pewnie najbliższymi i kochanymi istotami. Matka tez pewnie jest sterroryzowana przez despotę.
Nie karałabym p. Gabrieli. Jej pewnie bardziej byłaby potrzebna terapia, żeby uwolnić sie od tego koszmaru. Nawet jej współczuję. Przecież szukała ratunku jak potrafiła, zadzwoniła i poinformowała co się stało.
Ukarany powinien być bezwzględnie ojciec.

Przypomnialo mi się znajome małżeństwo moich rodziców. Pan - szanowany wykładowca wyższej uczelni, pani pracownik naukowy, a okazało się, że w czasie awantury czynionej swojej źonie pan ten zakladał jej na głowę wiadro ze śmieciami. Widział to ktoś przypadkowo i przeżył szok. A ani moi rodzice, ani ja nigdy byśmy go nie podejrzewali o takie praktyki. Zawsze był miły, uśmiechnięty, uczynny i przyjacielski.

[ewar]

Mam kuzynkę, bardzo fajna osoba, zwierzęcolubna, co na wsi jest ewenementem.Mąż pijak, bije, przepija pieniądze, dorosłe już dzieci wstydzą się go.Cała wieś ma o czym gadać, kuzynka płacze i wszystkim opowiada jaka jest nieszczęśliwa.Trochę na nią nakrzyczałam, bo tłumaczenie nic nie pomaga.Ona chyba lubi być nieszczęśliwa i już.Dorosły człowiek ma wiele możliwości, aby przeciąć pasmo udręki, to XXI wiek przecież.
Nie znam i nie oceniam p.Gabrieli, ale może to, co zrobił jej ojciec spowoduje, że zacznie w końcu myśleć o sobie i o tym, że ma tylko jedno życie.Nie jest sama, jest matka i brat, na pewno ma wsparcie.Z tyranem da się wygrać, tylko trzeba się postawić.Nie jest bezbronna, nie musi być krzywdzona.Co innego dzieci, upośledzeni ludzie i zwierzęta, nie mogą się bronić i dlatego trzeba to robić za nich.Co Obłoczki miały do powiedzenia? Nic.Tatuś się na nich wyżył właśnie dlatego, że czuł się bezkarny.Oby się bardzo pomylił.

[fajerka]

Jesli p. Gabriela by się zdecydowała to polecam poradnie zdrowia psychicznego przy szpitalu MSWiA na Wołoskiej. Na nfz, nie takie straszne terminy. Polecam, psychoterapia jest.

[Nowa_Sztno]

To, że Pani Gabriela dostała drugą szansę jest wyłącznie moją winą.

Asieńko, nie chciałam się wdawać w dyskusję o "winie bądź jej braku", ale teraz muszę
Otóż moje zdanie jest takie, że nie ma tu żadnej Twojej winy. Jesteś kociarą (w pozytywnym tego słowa znaczeniu) z ogromnym doświadczeniem, a Obłoczki były i są Ci wyjątkowo bliskie. Pamiętam dokładnie, jak mocno przeżywałaś wtedy ten niedoszły zwrot Białasków, i ile kosztowała Cię decyzja o tym, żeby jednak je tam zostawić. Ja popierałam i szanowałam Twoją decyzję wtedy, i gdyby czas cofnąć, poparłabym ją raz jeszcze. To nie Pani Gabriela zawiniła. Koty zostały brutalnie wykradzione i wyrzucone przez podłego typa. I poza kocurami, również Pani Gabriela całą sprawę mocno odchorowała. Prawda jest taka, że stracili się wzajemnie - koty straciły opiekunkę, opiekunka straciła swoje ukochane koty. Ta sprawa jest tragiczna dla całej trójki.
Absolutnie nie miej sobie nic do zarzucenia. Nikt nie mógł tego przewidzieć. Nikt nie przewidzi zachowania psychopaty. Nawet własna córka.