Znalazłam mu spokojny dom u młodych ludzi, bez dzieci i innych zwierząt. Ludzie byli świadomi, że kotek potrzebuje trochę czasu i cierpliwości. Ale byłam optymistką, doradzałam zabawy wędką i karmienie smakołykami z ręki. Wydawało się, że kocurek robi postępy, ale bawił się głównie sam i był ostrożny w stosunku do opiekunów. Przez ostatnich kilka tygodni DS się nie odzywał, ja miałam sporo na głowie, myślałam, że idzie ku dobremu. Teraz nawiązałam kontakt, pytając, co słychać, i okazuje się, że nie widać postępów. Kocurek ma ok. 8-9 miesięcy i żyje jakby obok ludzi. Jest najodważniejszy, gdy się nie poruszają. Ich ruch i głośniejsze rozmowy są powodem do izolowania się kota. Podchodzi na odległość metra. Boi się wędki z piórkami, wspólne zabawy się nie udają. Jest zaszczepiony, ale jeszcze niewykastrowany, bo nie zaczął znaczyć.
Co można poradzić? Kastrację i co jeszcze? Obróżkę, Feliwaya? DS zamierza skorzystać z porady behawiorysty. Czy ktoś może polecić jakiegoś sprawdzonego behawiorystę w Warszawie? Ktoś ma podobne doświadczenie ze strachliwym młodym kotem? 3 miesiące w DS i oswajanie stoi w miejscu. Nieagresywny, tylko strachliwy kocurek.
Fotki jeszcze z DT sprzed 3 miesięcy.
ale jest polecana, więc zapamiętałam.
Obawiam sie, ze na drugiego kota mlodzi ludzie raczej sie nie zdecyduja. Zastanawiam sie, czy najpierw behawiorysta, czy radzic wczesniej wyprobowac cos z feromonami. I co? O obrozce jeden z DS mi pisal, ze kotka po zalozeniu byla niemal śnięta, jak po silnych prochach, wiec DS zrezygnowal ze stosowania, bo nie o to mu chodzilo.
