Jadł aż mu się uszy trzęsły, opierał się łapką na ręce, stawał na tylnych łapach żeby tylko dostać więcej i ochryple pomiaukiwał jak tylko zjadł co dostał. Ogólnie był płochliwy, chyba głównie dlatego, że co chwila ktoś przechodził i głośno rozmawiał, lub na spacer z psem ktoś wyszedł, sporo samochodów też jeździło. Nie dawał się głaskać, chyba, że w trakcie konsumpcji, potem już lepiej, ocierał się o rękę, można było go delikatnie wytarmosić itd, ale na ręce nie pozwolił się wziąć i uciekał kilka metrów spłoszony. Głównym problemem dla którego zakładam ten temat jest dylemat co lepiej zrobić:- zostawić go nie wiedząc dokładnie gdzie mieszka ale z nadzieją, że sobie poradzi zimą w ruchliwej Warszawie (niedaleko Górczewskiej)
- pod pachę i do domu, zaopiekować się nim (rozterki dot. nieznajomości obsługi kota nie wchodzą w grę, bo mieliśmy już koty w domu). Z tym może być problem, bo kot nie da się wziąć na ręce, a ja nie wyobrażam sobie zamknąć go w pudełku na czas transportu do domu, bo będzie cały wystraszony.
..zabierz za czym rozjedzie go auto 
Mój pies nie cierpiał i nie cierpi kotów 
Po zabraniu małej bidy ze śmietnika psiak najpierw zamienił pokoje - w jednym był kociak w drugim pies. Cały czas poprzez głaskanie przenosiłam zapachy z psa na kota i odwrotnie, oczywiście same wąchały się przez szczelinę w drzwiach. Po kilku dniach pozwoliłam Aronowi (pies) popatrzeć na malucha, który śmigał po pokoju. Co dzień robiliśmy kilka kroczków do przodu, Aron był w szelkach aby w razie czego można było interweniować (bez szelek tego 40-sto kilogramowego cielaczka nie zatrzymam 
