Ojjj, ja też mocno przeżywałam sterylkę! Rozumiem twój stres!
Moja Kicia po sterylce długo dochodziła do siebie, dwie noce spałam obok niej, a ona była zamknięta w transporterku. Bo chociaż była obolała i trochę jakby pijana, próbowała wskakiwać na łóżko, a nawet przymierzała się do skoku na stół! Przypilnuj ją, aby nie wskakiwała i nie zeskakiwała, to może zaszkodzić ranie po zabiegu.
W naszym przypadku kaftanik posterylkowy był bardzo potrzebny. Po pierwsze dlatego, że Kicia okropnie lizała rankę (nawet przez ten kaftanik - dlatego dodatkowo wkładałam pod niego na brzuszek podpaskę
), po drugie, ranka się troszkę rozpaprała (ponoć nietolerancja na szwy) i Kicia musiała chodzić w kaftaniku aż dwa tygodnie. Nikt by nie upilnował u nas w domu kota przez dwa tygodnie, żeby się nie lizał, dlatego kaftanik był niezbędny.
Ubiór ten wpływał na naszą Kicię w sposób komiczny, można rzec. Była sztywna i spięta. To się podobno nazywa "depresja kaftanikowa"
Nasza kotka jest teraz ok. kilogram cięższa, niż dwa lata temu przed sterylką (waży 4 kg), ale to chyba nie dlatego przytyła, że jest wysterylizowana, a dlatego, że wzięliśmy ją ze schroniska bardzo wychudzoną - znać jej było wszystkie kosteczki. Miała około roku i ważyła wtedy coś ponad 3 kilo.
Poniżej fotka Kici zaraz po przywiezieniu z zabiegu. Jak widać, zrobiła siku pod siebie - to podobno normalne w stanie "ogłupienia" po narkozie.
A to jeszcze druga fota, tak na rozweselenie.
Powodzenia!
Misia skończyła 8 miesięcy, aktualnie jest na RC Kitten 36, jednak ostatnio widziałam, że są na rynku dostępne karmy specjalnie dla kotek po sterylizacji. W związku z tym czy mam jej zaraz po zabiegu zacząć wdrażać tą karmę, czy lepiej jakoś stopniowo ją przestawiać? Słyszałam też, że kotki po zabiegu mają skłonności do tycia i trzeba również dbać by sporo piły, ze względu na inną pracę nerek. Jak to dokładnie wszystko wygląda? Jutro postaram się dokładnie wypytać o wszystko weta, jednak chciałabym poznać też Wasze doświadczenia w tym zakresie 
3 weterynarzy ją (jego) badało wcześniej podczas rutynowych wizyt i wszyscy mówili, że to kotka, jednak dzisiaj okazało się, że mam w domu kocura!!!!!!!!!! SZOK!!! Niemniej nic się nie zmieniło, nadal kocham "dziecko" całym sercem, tylko sami rozumiecie - jak mam się teraz przestawić, że to jednak MIŚ?! Imienia zmieniać nie będę, żeby jemu (jej) nie namieszać w psychice, więc coż... zostaje nadal MISIĄ, tyle, że teraz jak się okazało w męskim wydaniu.
To nie jego (jej) wina, że pomylono go z kociczką, tylko tych wetów co go wcześniej badali!!! Caly czas traktowałam jak dziewczynkę, a tu jednak okazało się, że chłopak 
Ale i tak kocham miłością największą i w tej kwestii nic się nie zmieniło! 