Wituś i Madzia (FeLV+) z Konina, za TM [' ] Już 6 lat :(

**Adopcje: 12 >>**

Anna61 pisze:Dziękuję cioteczki.

Tak bardzo chciałam aby Madziulka była szczęśliwa.....a teraz leży głęboko w ciemnym grobie..... ale nie sama, bo ma koło siebie Gagusię, Miecia, Krawatka, Misia, Lilkę i Myszkę.

Nie mów tak.Ona była szczęśliwa!!!dałaś jej okruchy szczęścia na które nie miała co liczyć w schronie. Odeszła czując Was obok siebie.A to takie ważne. Mieć przyjaciół w ostatniej minucie. Cieżkie doświadczenie ale ona was wybrała.
Proszę nie mów tak. Była szczęśliwa.

ASK@ pisze:
Anna61 pisze:Dziękuję cioteczki.

Tak bardzo chciałam aby Madziulka była szczęśliwa.....a teraz leży głęboko w ciemnym grobie..... ale nie sama, bo ma koło siebie Gagusię, Miecia, Krawatka, Misia, Lilkę i Myszkę.

Nie mów tak.Ona była szczęśliwa!!!dałaś jej okruchy szczęścia na które nie miała co liczyć w schronie. Odeszła czując Was obok siebie.A to takie ważne. Mieć przyjaciół w ostatniej minucie. Cieżkie doświadczenie ale ona was wybrała.
Proszę nie mów tak. Była szczęśliwa.

Dokładnie. Była szczęśliwa. Znalazła bardzo kochający domek, który poświęcił jej wszystko, co można było. Lepiej trafić nie mogła. Odeszła otoczona największą miłością :1luvu:

Śpij już spokojnie Madziuniu[*] :cry:

Dziękuję.

Cioteczki, wiem, że Madziulka była szczęśliwa, ale zbyt krótko!
Chciałabym Im dać więcej niż mam...chciałabym. :cry:

Madzia była taka radosna jak biegała na smyczy po trawce za motylkami, tak czekałam znowu wiosny i lata aby mogła sobie pohasać gdzieś na łące.

tak mi przykro, Aniu, bardzo Ci wspolczuje :cry:

nie umiem napisac nic pocieszajacego, ani madrego... czytalam to co pisza dziewczyny i płacze.... serce boli.... :cry:

Madziu [*] :cry:

moja kiciunia tez odeszla na PNN

Ania nie myśl że drugi raz nie pobiega po trawce za motylami, pomyśl że miała szansę pobiegać ten jeden sezon, w schronisku nie miałaby możliwości biegać ze swoim Dużym po trawie za motylami. Miała szansę właśnie dzięki Tobie, dzięki Tobie mogła być tak szczęśliwa. Jak wiele kotów nie miało tej szansy?
Gdzieś przeczytałam, że dla kotów nie ma czegoś takiego jak przyszłość czy długość trwania życia, ze nie zdają sobie z tego sprawy, liczy się tu i teraz i to że tu i teraz są szczęśliwe, kochane, że jest pełna micha, że jest ciepły kocyk na parapecie, że jest teraz ręka która pogłaska, że jest trawa i motylki w danej chwili a w innej można łapać płatki śniegu przez szybę.
I trzeba im tego tu i teraz dawać jak najwięcej i każdą minutą razem się cieszyć. Dla tych które jeszcze są i dla tych które dopiero będą.
Wiecie co mówię osobom, które chcą się zacząć zajmować kotami? Żeby się zastanowiły, bo jak zaczną to już z tego nigdy nie wyjdą. I g.. prawda że sobie człowiek powie że nie wyrabia, że ma dosyć, że nie daje psychicznie i fizycznie rady. Po dwóch-trzech dniach łapie się znów na tym że znów siedzi w tym po uszy. To chyba jakiś rodzaj uzależnienia.

Gibutkowa pisze:Ania nie myśl że drugi raz nie pobiega po trawce za motylami, pomyśl że miała szansę pobiegać ten jeden sezon, w schronisku nie miałaby możliwości biegać ze swoim Dużym po trawie za motylami. Miała szansę właśnie dzięki Tobie, dzięki Tobie mogła być tak szczęśliwa. Jak wiele kotów nie miało tej szansy?
Gdzieś przeczytałam, że dla kotów nie ma czegoś takiego jak przyszłość czy długość trwania życia, ze nie zdają sobie z tego sprawy, liczy się tu i teraz i to że tu i teraz są szczęśliwe, kochane, że jest pełna micha, że jest ciepły kocyk na parapecie, że jest teraz ręka która pogłaska, że jest trawa i motylki w danej chwili a w innej można łapać płatki śniegu przez szybę.
I trzeba im tego tu i teraz dawać jak najwięcej i każdą minutą razem się cieszyć. Dla tych które jeszcze są i dla tych które dopiero będą.
Wiecie co mówię osobom, które chcą się zacząć zajmować kotami? Żeby się zastanowiły, bo jak zaczną to już z tego nigdy nie wyjdą. I g.. prawda że sobie człowiek powie że nie wyrabia, że ma dosyć, że nie daje psychicznie i fizycznie rady. Po dwóch-trzech dniach łapie się znów na tym że znów siedzi w tym po uszy. To chyba jakiś rodzaj uzależnienia.

Te słowa napisane przez Ciebie wzięłam sobie bardzo do serca -
liczy się tu i teraz i to że tu i teraz są szczęśliwe, kochane,
bo nie znamy dnia ani godziny, kiedy możemy je stracić. :cry:

Dokładnie Aniu - nie znamy dnia ani godziny

Przy Madzi miałaś świadomość, że ten dzień nadejdzie ale przy Mieciu? Miecio poprzedniego dnia był a następnego już go nie było...

Niektóre choroby są niezauważalne, bezobjawowe... Tak samo jak u ludzi...
Dlatego każde tu i teraz powinno być takie jakby nie miało być jutra.
Nie mówię że trzeba każdego dnia myśleć o tym że ktoś bliski nam może jutro odejść, bo by człowiek chyba zwariował. Chodzi o to żeby każde tu i teraz było ważne.