Moje koty i ja - dalej kichamy :-(Murzynek w DS:)

Taką dostałam wiadomość od Formicy:
"Właśnie zjadły, popiły mleka i pociamkały mięsa. Piksi je obserwuje. Dziś jednego wylizywała

"
Miejmy nadzieję, że to początek dobrego dla maluchów, najważniejsze, że są z kotką karmiącą, mają się do kogo przytulić no i opiekę weta na miejscu (oby nie było za częstej potrzeby).
Dziękuję Formica, że dałaś im szansę na życie :1luvu:

Kciuki nadal potrzebne, za całkowita asymilację maluszków z Piksi.

Docuś nadal mnie barankuje i dopomina się pieszczot, ciągle i ciągle.
Jeszcze nie miałam takiego mega-pieszczocha :1luvu:

Z jedzeniem jest różnie, jada często ale po trochę, sprawy kowetkowe OK.

Wczoraj wieczorem otwarłam górę klatki, w której jest Kropek i po jakimś czasie sam wyskoczył, za chwilę pomaszerował do kuwety. Podejrzałam zza winkla: koopa w porzo :wink:

Suchego nie lubi ale mokre smakuje. Brany na ręce już nie warczy ale przytula się.
W klatce fajnie leży, widać, że w niej czuje się bezpieczny, takie fajne pozy przybiera

.
Na noc zostawiłam mu otwarte małe drzwiczki z przodu ale on przespał noc w klatce. Jak tak chce, to niech będzie, to taki jego mały azyl. :wink:

Jak będzie chciał to sam zrezygnuje z klatki, wtedy ją wyniosę do piwnicy.

Murzynek i Bruno jak zwykle zaczepiają towarzycho, zewsząd dochodzą sykania i prychania, chyba że kociarstwo śpi.
Adopcje stoją w miejscu a to dopiero początek lata

Kropek jest dzielny...

Zgłaszamy się z :ok:

za zdrowie i domki

też mocno potrzymam :ok:

Bry dzień

Kropek spędził noc na łóżku :dance:

Chyba nadszedł dzień, aby klatka wróciła do piwnicy.
Wprawdzie wczoraj załatwił się w kuwecie w klatce i jadł z miseczek też w klatce ale skoro już nie sypia w niej to myślę, że mniej się boi więc może chodzić do łazienkowych kuwet.
Jedzonko mogę mu na razie podawać w pokoju ale stopniowo będę go uczyć, że na posiłki przychodzi się do kuchni.
Docuś już to wie i przychodzi do kuchni.
Z Docusiem właściwie to trochę inna sprawa. Ponieważ on nauczył się jadać mało ale często, to jada tam, gdzie go dopadnę :wink:

.
To taki Tadek-niejadek. Co chwila podsuwam mu pod nosek miseczkę, ja to nazywam: jedzenie z łapanki :wink:

.
Mięska ostatnio nie lubi ale gourmeciki i gerberki pasują krówkowi.
Pozostałe kotunie dopominają się o głaski i pieszczoty, taki jakiś żłobek mi się w domu zrobił.
Co chwilę biorę któregoś na ręce "na dzidziusia" i kołyszę.
Przeżywam jakieś deja wu, bo czasem czuję się, jak młoda mama z dziecięciem na ręku :oops:

Też mam takiego Tadka-Niejadka (Sibel moja taka jest). U niej skutkuje siedzenie z nią przy jedzeniu. Rano dostaje miseczkę i ja z nią siedzę a ona je wtedy. Też głaskanie pomaga, jak przestaje jeść to ją pogłaskam trochę i znów je. No i pozwalamy jej jeść z nami na stole, bo wtedy tez więcej można w nią wcisnąć. Tyle dobrze że ona sobie od czasu do czasu pochrupie troszkę.

Dobrze im u Ciebie, no... :1luvu:

Bry dzień

ciągle trzymamy

Wczoraj miałam wizytę przedadopcyjną Murzynka. Dojrzeli go na allegro (Justynko, dziękuję :1luvu:

).
Rodzinka z Bytomia, duże mieszkanie, dwoje dzieci (dziewczynka w wieku szkolnym i chłopczyk, chyba 3-letni, taki mały urwis).
Poopowiadałam o Murzynku, no i o sprawach bytowych (jedzonko, żwirek, itd).
Kotek byłby niewychodzący. Pani wyszła nastawiona na tak, musi skompletować wyprawkę i jak się nic nie zmieni to przyjedzie po Murzynka w poniedziałek.

Klatka została wczoraj wyniesiona i Kropek zaanektował dla siebie legowisko w kuchni, apetyt ok, coraz chetniej się miziankuje, jednym słowem: z każdym dniem jest lepiej.

Docuś mnie trochę martwi, coś mało jadł wczoraj, chodził do kuwetki kilka razy ale nic nie zrobił, dzisiaj po południu podam mu parafinkę bo może ma zaparcia.