Cała historia zakocenia rozpoczęła się od…. królików. A dokładniej od pewnej króliczki rasy baran miniaturowy o imieniu Psotka
Po ślubie pomyśleliśmy o jakimś stworzonku. Pies – nie ma mowy, pies w bloku mógłby się męczyć; kot – nie no, mój mąż i kot, to w ogóle nie do pomyślenia. Padło na królika. JEDNEGO. I tak zawitała u nas Psotka – przekochana, przesympatyczna królinka, która próbowała nas wychować i pomimo niepowodzeń nigdy się nie poddawała. Odeszła 4 lutego 2009r w wieku niecałych 4 lata, po 6 tygodniowej walce z ropniem żuchwy
….Czorcik
pojawił się niby przypadkowo i nieprzypadkowo. Kiedy Psotka była młoda wyczytałam, że uszaki lepiej chowają się we dwójkę. W końcu to zwierzęta stadne. Zaczęliśmy myśleć o drugim uszaku. W końcu stwierdziłam, ze jak drugi to dopiero na wiosnę. Na Boże Narodzenie pojechaliśmy z Psotką, wróciliśmy z Psotką i malutkim Czorcikiem. Był nietrafionym prezentem gwiazdkowym.
To był pierwszy akt przygarnięcia przez nas zwierzaka
. Dymek
Kupiony w sklepie zoo, najprawdopodobniej ze zwrotu – może prezent dla dziecka i się znudził, może niechciany prezent…. Agresywny, panicznie bał się brania na ręce. Po kastracji troszkę się wyciszył, a teraz, wraz z wiekiem robi się coraz łagodniejszy
Kropka zawna Żabą
Była trzymana w nieciekawych warunkach. Tyle wiemy. Jakaś pani ją odebrała właścicielom i szukała dla niej domu. Trafiła do nas. Największa panikara jaką znam
Kulka
Śmierć Psotki bardzo przeżyliśmy. Nie wyobrażaliśmy sobie, że wracamy z pracy i patrzymy na pustą klatkę
. Szybka akcja całodniowa poszukiwania barana miniaturowego. Znalazła się na Bemowie, pseudohodowla, dziewczyna nie miała czasu, przed maturą na zabawę w hodowanie małych króliczków i szukała domku, bo "likwidowała hodowlę". Krzysiek pojechał i trafiła do nas baraninka z ADHDPotem były jeszcze dwie myszy
Filipek
Czarno-biały myszor, troszkę bojaźliwy, ale bardzo sympatyczny
Akro
Kochana biała myszka, która umiała biegać tylko w lewą stronę. Umierała mi na dłoni – kiedy próbowałam odłożyć ją na posłanko, natychmiast wracała i wtulała się
.A potem nastąpiła stagnacja….
A potem…
Chyba mailem Krzysiek zadał mi pytanie „Chcesz kota??” Wywaliłam oczy i zastanawiam się co jest grane. Żarty jakieś czy co? Przecież Krzysiek nie lubi kotów, co mu odbiło! Ale jednak pełna powaga. U znajomego kotka się okociła i są 4 maluchy do wydania - dwie bure dziewczynki i dwóch rudych chłopców i mam sobie wybrać. Jeżeli chodzi o zwierzaki – mnie dwa razy pytać nie trzeba. Wybrałam burą dziewczynkę. Tak trafiła do nas Pchła (Pchełka, Pełka)
Ale Krzysiek zaznaczył. Ma być jeden kot. Coś mu tam, napomknęłam, że kociaki lepiej we dwójkę się chowają, ale naciskać przecież nie będę
. Uwierzył dopiero, jak zalogował się na miau i troszkę o kotach poczytał . No i tak nieśmiało, może by towarzystwo dla Pchełki. No cóż, czemuż by nie. No a jak już to czemużby jakiejś bidzie ze schronu nie dać domu? Miał być Plamek. Przyjechał Antoś, który u nas otrzymał imię Lord (Parówa, Parówek)
Po trzech dniach Lordzik nam się rozłożył – dostał gila takiego, że hej. Miesiąc kwarantanny i leczenia. Pchła znowu została bez towarzysza (a już się oswoiła, że nie jest sama i że fajnie jest mieć kumpla). Hmmm, co tu zrobić. Jak to co? Znaleźć następnego kota. Krzysiek pogrzebał na miau i znalazł. Rudzielca. Na Śląsku. U Korciaczek
Pogadaliśmy, umówiliśmy się, wsiedliśmy w samochód i ruszyliśmy na południe Polski po Szeryfka (Rudy, Szefciu, Szefek)
Pchła przyjęła rudego szczekaniem i próbą zastraszenia, ale w końcu zaprzyjaźnili się i do tej pory Szefciu jest jedynym kotem, którego Pchła w pełni akceptuje i lubi.
Krzykacz
Lazł ulicą maluch i darł się wniebogłosy. Obok ruchliwa ulica, szczyt powrotów z pracy. Napatoczył się na wrzaskulca Krzysiek. Kociak miał być na tymczasie. I był. Do momentu, kiedy stwierdziliśmy, że u nas zostaje
.Tazzy (Tazzulec)
kiche_wilczyca pisze:Kiedyś mojej koleżance obiecałam, że jakby jedna z jej kotek, moja ulubienica Bella, miała kociaki, to ja jednego biorę. Potem trzęsłam się, bo to były czasy, gdzie Krzysiek nie chciał o kocie słyszeć
Ksieżniczka (Gruba)
Jechaliśmy do schroniska w celu pomocy i spotkania Kotylionowego. Krzysiek się bał. Wiedział, że w schronie jest kot w typie nevki. A to jego ulubiona rasa. Weszłam na wątek schronu, popatrzyłam na zdjęcie i stwierdziła „spoko, ja się nie złamię, nie wrócimy z kolejnym kotem”. Ale co innego patrzeć na zdjęcia a co innego na żywo spojrzeć w te przepastne chabrowe oczy….. I do domu wróciliśmy z nevką
. Bono (Bonus, Niunol, Niunio)
Wątek jako tymczaska - viewtopic.php?f=1&t=101684
Od dzisiaj (12 grudnia 2010) zostaje u nas na stałe
Poza naszą 7 są jeszcze tymczasy:
Miśka viewtopic.php?f=13&t=104760
bo już mi się myliło 
