Poznajcie Yoszka. Joszko szuka domu (strona 79).

Josiowi wszystkiego naj naj naj na nowej drodze życia

Korciaczki - trzymajcie się - wiecie, że mu będzie przecież dobrze

Ostatnio ciągle się gdzieś spóźniam i na szarym końcu czytam o wspaniałych wiadomościach.
Korciaczki zmieniłyście Yoszka i jego świat.
Bądź koteczku szczęśliwy w domku. :ok:

Pozdrowienia od Albercika :mrgreen:

Ale wiesci - Joś ma domek!
Wszytkiego dobrego kotku - będziemy tęsknić za Tobą. Brawo dziewczyny :1luvu:

annette88 pisze:Powinnam się cieszyć, bo Josiu ma wspaniały domek - wszystko na to wskazuje. A siedzę i płaczę.. Nie będzie już Josiowych zdjęć i opowieści.. Przywiązałam się do niego emocjonalnie, pierwszy raz tak bardzo do kota, którego znałam tylko z fotek i waszych opowieści..

Mam tak samo. Ryczę po oddaniu do nowego domku, każdego tymczasa od Korciaczek .
A najbardziej płakałam z powodu Szeryfka .... :cry:

Ech, czas zacząć się leczyć ..... :wink:

Bardzo się cieszę, że Josiu będzie tak blisko WAS :1luvu:

ja tylko mam nadzieję, że Korciaczki będą często odwiedzać Josia z racji tego, że jego domek tak blisko i w ten sposób zobaczymy jeszcze Josiowe fotki
będzie mi ich brakowało, podobnie jak relacji, co też kocio narozrabiał

Za chwilkę będą wieści!

Ktoś mnie pokochał, niech wszyscy ludzie wiedzą to
Ktoś mnie pokochał na dobre i na złe
Ktoś mnie pokochał, ze snu mnie zbudził
Ktoś, kto pokochał mnie

Lampa nad progiem, i krzesło, i drzwi
Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał
Woda i ogień powtarza wciąż mi
Że mnie ktoś pokochał dziś

* * *
Pokochał mnie
Pokochał mnie
Pokochał mnie

* * *

Chcemy podziękować WSZYSTKIM za WSZYSTKO, za powierzenie nam tego zwariowanego pingwinka, za trasport, za cieple myśli, TinyHeart i przede wszystkim nowemu domkowi- dziękujemy.

:1luvu:

przez ten cały czas ktoś Cię kochał, Josiu !! twoje ciocie ! rzesza cioć

Z Josiem absolutnie się nie żegnamy - Joszki był, jest i będzie. Teraz jest w nowym domku, ale wieści będziemy mieć na bieżąco. Proszę się nie martwić, tutaj, na wątku - jest cała jego historia, będzie jej kontynuacja. Jak nie domek będzie pisał, to pisać bedziemy oczywiście my

Byłyśmy dzisiaj z mamą u niego, między innymi, a właściwie głównie dlatego, by podpisać umowę adopcyjną.
Przynieśliśmy ze sobą kaczusię, bo wcześniej o niej zapomniałyśmy. Po Joszku wyraźnie było widać, że ją rozpoznał, a w chwili, gdy ją ujrzał w rękach jedej z nas, prędko porzucił piłeczkę, którą wówczas się bawił, i podbiegł po kaczusię. Wziął w ząbki i wskoczył z nią na kanapę. Ten to jest agent. Po za innymi kocimi zabawkami, wszelkiego rodzaju wędkami i myszkami i piłeczkami, domek, zainspirowany filmikiem o mordowaniu pingiwna, postanowił sprawić Josiowi niespodziankę i załatwił mu podobnego! Mniejszego i bardziej pingwiniastego, z zdaje się z Pepsi. Joszkowi pingwin straszliwe się podoba i tarzał się nawet przy nas z nim po podłodze. Raz nawet, zabrawszy pluszka - swoje mniejsze niemalże odbicie lustrzane w ząbki, wskoczył z nim na kanapę, objął go łapkami i tak sobie leżał z wzorkiem dla niego typowym: "Nie zabierajcie mi mojego pingwina!"

Ogólnie jest wesoły i całkiem śmiały. Spodziewałyśmy się raczej chwilowego powrotu Joszka-Pędzi Wiatra i wycieracza kurzów. Myślałyśmy, że będzie pęłzał, czołgał się, chował. Tymczasem jest zupełnie odwrotnie. Joś się przytula, Joś galotuje i się wesoło bawi. Joś skacze. Joś się turla. Joś się myje na środku dywanu. Ugniata, mruczy, wskakuje na kolana.

Noce spędza, jak opowiadał domek, bardzo spokojnie. Tę noc spędził z tatą, tata powiedział, że ten to ma siłę mruczenia. Joszko porządnie się rozmruczał, przez moment nawet lizał pana w nos. Generalnie jednak śpi z mniejszymi domownikami - Klaudią i Rafałem. Raz u niego, raz u niej.

U nas bardzo lubił przesiadywać na kolanach człowieka siedzącego przy komputerze. W swoim domku też już przesiaduje. Wykorzystuje każdą chwilę, każdy moment, gdy ktoś siedzi przy komputerze, momentalnie się przysiadając. Rozkłada się na kolanach, żywo ugniata. Lekcji jeszcze dzisiaj nie obrabiał, ale może - jak zażartowała mama, nowa pańcia - zwyczajnie nie lubi chemii...

Ostatnią sceną, jaka ukazała się naszym oczom tuż przed wyjściem, był Joszko śpiący na kolanach syna, Rafała. Zamknięte oczy, spokój i zapewne jedna jego myśl: "Jestem u siebie"

On wie, że jest w domu. On to już wie.

Co do tej odległości między domem tymczasowym, a stałym.
Tutaj jest różnie. Owszem, fajnie jeśli ma się blisko byłych podopiecznych, ale tak naprawę to nie odległość się liczy. Jak to ktoś kiedyś napisał, serce nie zna granic.
Benia jest w Piotrkowie Trybunalskim. Daleko, ale nie wyobrażamy sobie jej nigdzie indziej, jak właśnie u Damy Ya.
Lenka jest w Warszawie i również ciężko nam sobie wyobrazić Lenkę nie w domu u noko. Choć to dalego.
Podobie jest z Szeryfem od Satyrków, czy innymi jeszcze kotami.
Co działa jednak w jedną stronę, to działa i w drugą.
Gaspar jest w Tychach, zatem na miejscu. I straszliwie się cieszymy, że jest właśnie u Ań___, a mikołowska Migotka u pani Beaty. I pewnie gdyby te domki mieszkały gdzieś daleko, w Polse, mimo to właśnie chciałybyśmy, żeby tam mieszkały.
Czasem serce naprawę nie zna granic.

Noo...a teraz idziemy spać, bo...jutro wcześnie trzeba wstać :mrgreen: